insanların dış görünüşünü hiçbir zaman yadırgamadım ama hayallerimdeki leyla o değildi. gerçekten değildi. hiçbir şekilde elektrik almamıştım ama o an söylenmezdi bu. sonra bile söylenmezdi. kırılırdı, üzülürdü. tek sevindiğim nokta, hoşumuza giderek ettiğimiz sohbeti sanal aşk muhabbetine döndürmeden buluşmamız olmuştu. yani birbirimize aşkım sevgilim demeden buluşmuştuk ama o çizgiye de çok yakındık. neyse, ben gayet samimi bir şekilde sohbet açtım. kimi yerlerde zorla konuşturuyormuşum gibi hissettim. zaten arkadaşı hiç katılmadı muhabbete. sohbet ne kadar sürdü çok net hatırlamıyorum ama uzun değildi. belki de o benden hoşlanmamıştı, belki de ben onun hayalindeki mecnun değildim... biz artık kalkmalıyız dedi leyla. kalktım hesabı ödedim, vedalaştık ve ayrıldık.