geçen sene bu aylardı. köyden çıktık şehir merkezine doğru gidiyorduk. yolda önümüze bir kaç tane yaşlı adam çıktı, hayrına gidecekleri yere kadar zütürelim dedik, bindiler arabaya. adamın birini yolumuzun üstünde bir yere bıraktık, diğeri hâlâ bizleydi o da şehre gidecekti. neyse bıraktık işte adamı ana yola çıktık. ana yol dediğim yer de otoban gibi bir yer. ilerden, göbekten dönüp diğer şeride geçecektik. "ee yarram sadede gel" dediğinizi duyar gibiyim. göbeğe geldik arabanın önü biraz fazla karşı şeride geçmiş. tam dönüp yola gideceğiz benim kafamı dödürüp sağa bakmamla(bu arada ben ön sağ koltuktayım) diğer şeritten gelen atabanın bize çapması bir oldu. ben arabanın içinde uçmuşum. araba baya bir sürüklendi, sonra durdu. elim yüzüm hep kan olmuş. kapıyı açmaya çalıştım açamadım. kapı sıkışmıştı. ben de diğer taftan çıktım. indim arabadan bize çarpanların olduğu tarafa doğru gittim. bu arada ben adamları öldü sandım. söylediklerine göre yüzyirmiyle gidiyorlarmış. gittim işte adamların olduğu yere doğru adam arabadan çıkıp bağırmaya başladı. arabanın halini görmüyonuzmu ne hale geldi araba felan diye bağırıyodu bin. keşke onu orda dövseyim amk. o kazada araba 30 cm daha önde olsaymış ben ikiye katlanacakmışım. iki arabanın arasında kalıp ölürmüşüm. o kazada bir tek ben yaralandım amk. ucuz kurtulmuşum. ama beyler anlatılmaz yaşanır o anki duygu çok farklı bir şey . tamam çok saçma bir cümle olacak ama, herkesin şöyle iyi bir kaza yapıp o hissi yaşaması gerek.