Size birazdan babamın 7 ay önce geçirdiği , belden aşağısının felç kaldığı kazayı 1. şahsın ağzından anlatacağım 5 dakika ayırın dinlemeye değer.

Avdan geliyorduk saat sabah 10 civarı , amcan ben birde arkadaşım Mahmut , normalde içmezdim ama bende içtim mahmut `un kafası iyiydi bas dedikçe yüklendim gaza ve birşeyler oldu aniden sol tekerlek patlamış .
kemer yoktu bende takmadım araç takla attıkça kaburgalarımda bir ağrı hissettim 6 takla atmışız ve inan bana içinde olsaydın 60 . Araba durduktan sonra hemen inmek istedim fakat belden aşşağımı hissetmiyordum..
amcan küfürler edip bağırıyordu araba ters durdu amcan ayağıyla camı kırıp çıktı arkadaşında hic birşey yoktu , amcan kapıyı açmaya çalıştı fakat hiçbirşey olmadı ardından hemşire varmış şans eseri tarlada hemşire Allahın işi işte , ambulans geldikten sonra beni yatırdılar gözümün önü karardı ve kalbim durdu.
sesleri duyuyorum ama tepki veremiyorum aralarında ki diyaloglar hala aklımda " bu vefat etti galiba , çıkarın kolundakileri morga zütüreceğiz " babamın o an biri kafasını yıkıyormuş ve şöyle demiş " herşey bitti !" .
o an bi perde belirmis simsiyah her yer karanlık etrafta sesler , cığlıklar ve babamın vefat eden annesi el sallıyor.
o arada parıltılar beliriyor heryerde çığlıklar " hastanın hayat fonksiyonları çalışıyor !"
babam derin , hayata bağlayan bir nefes aldı ve yanıdaki hemşire babamın elini tutmuş hiç bırakmadan " dayan kardesim ! yaşayacaksın " demiş

kaburgalar kırılmış hemde hepsi beyler birde akciğere saplanmış akciğer patlamış , omurgası kırılmış 2 ay hastahanede yattı şuan yanındayım .
babam kendine gelince şöyle demiş " o hemşire hanım nerede yanımda duran "
personel karşılık vermiş babama.
" yanında hemşire yoktu "..