Karanlık odamdayım. içerideki karanlığı bozan tek şey bilgisayar monitörünün yaydığı ışık. Perdeler kapalı, camın hemen solunda dikey olarak yerleştirilmiş yatağın üstünde düşünüyorum.
Daha öncede aşık olmuştum,
daha öncede sevmiştim,
daha öncede yıpranmıştım,
daha öncede geceler boyu düşünmüştüm,
Daha öncede ve daha öncede...
Monitörün ışığıyla hafiften maviye çalan renkte olan tavan, bana bir şeyler anlatmaya çalışıyordu.

Kendi kendime konuşmaya ve sorular sormaya başladım.

+Peki sevdinde ne oldu?
-Bilmem 3 yıl peşinden koştum.
+Peki birlikte oldun mu?
-Hayır...
+Peki daha önce sevdin mi?
-Evet daha öncede sevdim.
+Sonra ne oldu?
-Onu da uzunca bir süre sevdim.
+Ne kadar da acı, yani daha önce hiç sevgilin olmadı öyle mi?
-Evet, neden böyle olduğunu anlayamıyorum. Ben ona en değerli şeyimi verirken o bunu ezip geçiyor.
+Peki sevgili dostum... Onun sıradan bir insan olma ihtimalini düşündün mü?
-Bilmiyorum, onlar farklıydı.
+Evet! "Onlar"