Sabahında büyük bi kararlılıkla üstümü giyindim. Yüzümü yıkadım. Sanırım artık yüzümün doğallığı filan kalmamıştı. Söz verdiğim çiçekleri yanıma aldım ve dışarı çıktım. Yola baka baka gidiyordum. 15 dakika yürümenin ardından babamın yanına onun aldığı bayramlıklarla gittim. Selam verdim. Çiçekleri kenara bıraktım. Annem de yanındaydı. Bi tebessüm ettim.

Baba nasılsın?
Uzun zaman oldu biliyorum. Ama çok yoğunum biliyorsun. Derslerim çok yoğun. Bilmiyorsun değil mi?

Amcam beni hep dövüyor be babam. Yengem de öyle... Sen bana kıyamayıp vurmazdın hiç. Şimdiyese yüzüm yara bere dolu. Buraya gelmek için bile zar zor ikna ettim onları. Bayramda gideyim bari dedim.

Saçlarımı uzatırdım hatırlıyor musun babam? Kazıttı o güzelim saçlarımı amcam. Gözlerimin altları çöktü baba ağlamaktan.

Üniversiteye gönderecektin beni. Okuyup adam olucaktım. Yurt bile ayarlamıştın. Tek kişilik... Paşalar gibi yaşayacaktım. Göndermedi o koca surat.

Şarkılar yazıcaktım. Çok tanınıcaktım. Sesim çok güzeldi ya. Beni ses ekibinden adamlarla tanıştırmıştın ya babacım. Dayak yerken haykırmaktan sesim mi kaldı be babam?

Baba artık sigara da içmiyorum. Sakıza başladım...

Ardarda sıraladım sorunlarımı kızmıyorsun değil mi bana baba?

Ama ağlarken gözlerimin yeşili daha belirgin oluyor. Bakmaya doyamazlar değil mi baba? Konuş artık be adam. Yattığın yerden susmak çok mu hoşuna gidiyor?

He anne sen bir şeyler desene? Sen döv beni o ukala kadın dövmesin beni.

Anne yemek yapsana yiyeyim. Çok zayıfladım bak. Ne yaparsan yiyicem söz veriyorum. Ayırt etmiyicem eskisi gibi yeterki yap.

Kız kardeşim nerede anne? Bak onun için artık küfür de etmiyorum. Sevmezdi ya benim küfür etmemi. Hep güzel şeyler söylüyorum insanlara.

Kalkıp ses verin ya! Bu çiçekleri de sizin yanınıza getirdim. Ne çektiğimi onlar anlatsın size.

Baba bak silahını da getirdim.

Şakaklarıma dayadım. Gözlerim yaş değil kan akıtıyordu toprağa. Yine gelemedim yanına baba.