Çok uzatmak istemiyorum binler bana kalsa 1 yıl boyunca detaylı anlatırım ama siz sıkılırsınız.

O gün Emreyle beraber kakara kikiri geçti. Kızı her gördüğümde içimde atlar gibişiyormuşcasına tuhaf oluyordum.

Akşam olduğunda eve giderken kendime sövmeden duramıyordum.

Bu nasıl bir talihti? Kaderin bir oyunu muydu? Daha ilk günden neden bir kıza tutulmuştum? Bu benim hissettiğim ekgiblik miydi yoksa kız mı çok güzeldi? Belki de kız arkadaşım olmadığı için "aşık" olacak birini arıyordum. Kendime saçma sapan sorular sora sora eve kadar geldim. Akşam yemeğini gömdükten sonra bir güzel odama çekilip düşünmeye başladım. Ki insanın kaybettiği yerde tam burasıydı sanırım, "düşünmek" sürekli düşünerek kendimizi bir şeylere heba etmeye bayılıyoruz. Evet bir ergenin derdi başka ne olabilirdi ki?