Git gide Türkler arasında yaygınlaşmaya başlıyor. insanlara sürekli ırkçılık, milliyetçilik karşıtı fikirler telkin edildi. Bu fikirler tam olgunlaşmamış fertlerde, farklı fikirleri düşünemeyen/düşünmeyen, karşıt fikirlerle karşılaşmamış beyinlerde hemen kabul gördü. Bu telkinler esasında mantık ilkelerine çok da uyumlu değillerdir. Ancak bu telkinlerin yapılışı, propagandası daha ustacaydı. Bir düşüncenin kitlelere benimsetilmesinde hiç şüphesiz mantıklı, uzun araştırmaların sonucu söylenen sözler yerine "daha yüksek sesle ve çokca tekrar etmek", akla değil hislere hitap etmek usülü daha başarılıdır.
Elbette bu telkinlerin de tesiri azalmaya başlamış ve propagandaya maruz kalan insanlarda bir sorgulama ihtiyacı ortaya çıkmıştır. Bu sorgulayan fertler kendilerine yapılan propagandalardaki aşırı ve dayanaksız sözlerin doğruluğunu düşünüyorlar. Neticesinde kısmen veya tamamen bu fikirler terkedilip yeni fikirler aranmaya başlanıyor. Bu merhalede propagandaya maruz kalmış kişi eğer çevresini iyi bir şekilde gözlemlerse, yaşadığı bölgeyi, kendi milletinin ve milletini ilgilendiren toplumların tarihini, dünyayı ve pek mühim olanı da bu kendisine propaganda yapmış cemiyet ve bireylerin amaçlarını idrak ederse o ferdin milliyetçiliği, bilinçli veya bilinçsiz, aşırı veya daha az bir ırkçı anlayışı benimsemesi kaçınılmaz olur.