dedem birkaç aydır çok gergin beyler. evde sağa sola bağırmalar tatil matil dinlemeden sabahın 7 sinde herkesi kaldırmalar, sürekli haber izletmeler, stv de sohbet izletmeler zorla babaanneme bağırıp çağırmalar. gerçekten terör estiriyordu çekilir gibi değildi.

yine o kavgalı gürültülü bir akşam yemeğinden sonra oturmuş çekirdek sesinin bardağı kamçılayan çay kaşığı sesine karıştığı dakikalarda nadiren izleyebildiğimiz survivoru izliyorduk. gönüllüler adasından bir kızın denizden çıkıp ıslak vücuduyla kıyıya doğru koşuşunu gösteriyordu tam yavaş yavaş ki birden pisssmmmiiii diye ayaklandı dedem. yarı uyanır yarı uyur babaannemi elinden tutup kaldırdı, odalarına doğru zütürmeye başladı. biz herhalde uykuya gidiyorlar diye düşündük arkadan el ele iki penguen gibi yürüyen büyüklerimizi izlerken. neyse önümüze döndük tv ye dalmıştık ki içerden simit bulmuş martı gibi tiz bir sesle babaannemin hacıııı diye çığlığı geldi kulağımıza, dehşet içerisinde odaya doğru bakıyorduk kapı açıldı ve dedem çıktı dışarı. üzerinde beyaz bol bir beyaz don ve taşaklarından biri dondan dışarı taşıp sallanır halde bize doğru geldi buharlanmış gözlük camlarına rağmen gözlerinin yaşardığını görebiliyordum. arkadan sabah makineye atılıp yıkanmış ama çıkarılmayı unutulmuş beyaz bir gömlek gibi buruşmuş vücuduyla babaannem çıktı koltuk altlarıyla göğüsünün hemen üzerine sıkıştırıp doladığı çarşafla bir gelin gibi yürüdü bize doğru. dedem sanki taksu bırakalı çok uzun zaman olmuş sonradan bir gösteri maçı için ringe çıkmış ve kazanmış gibi ellerini yumruk yapıp havaya kaldırdı ve bir sevinç naarası attı hep birlikte kalkıp sarıldık birbirimize maç öncesi orta yuvarlakta zafer yemini eden futbolcular gibi yuvarlak oluşturup sarıldık birbirimize. babam işte bu be diye bağırdı titreyen ağlamaklı sesiyle annem babaanneme afferin kız deyip bir çimcik attı etli koluna. sonra yine el ele tutuştular ve onları alkışlarla tempo tutarak banyoya kadar uğurladık. nasıl mutluyuz ailecek bilemezsiniz.