Urubay Noyanı kabul salonuma getirmeleri için askerlerime emrettim. Karşıma getirip ayaklarımın ucuna fırlattılar. Onla bu işi konuşarak çözmek varken getirttiği cellatlar aklıma gelince her defasında ihanetin bedelini ödettirmek için can atıyordum. Askerlerime kollarını iki yana açık şekilde tutmalarını söyledim. Kollarını iki yana açıp karşıma oturttular. Urubay Noyanın arkasına geçip Elimdeki palayla Krallık için ölen askerlerim uğruna diye bağırıp bir kolunu kestim. Oluk oluk kan fışkırıyordu ve hunharca inliyordu Urubay Noyan. ikinci kolu da Marayyir Noyan uğruna dedikten sonra havaya uçurdum. Mecali kalmayan kan kaybından ölücek olan Urubay Noyanın sırtından soktuğum palayı karnından çıkarttım ve onu öylece bıraktım. Ağzından kanlar çıkarak yere yığılan Urubay Noyan bence hakettiğini bulmuştu. içimdeki intikam ateşi artık sadece Sancar Han için atacak ve Kergit krallığını yıkacaktım.