Sabah erkenden kalkıp önce bir duş alıp, kahvaltımı yaptım. Pazarı kurup evden ayrıldım. Hızlı adımlarla gidip simit poğaça aldım. Ve kahveye gittim gelmesini bekledim. Sesini duyduğumda sanki içimi bir huzur kapladı. Kahveden bir çay alıp yanına koydum. Bu sefer sağol dercesine baktı. Gitmemi beklemeden simiti poğaçayi gömdü. Gülerek izledim onu. Kahveci abinin " çok güzel sevap isliyorusn helal olsun kardeşim" demesiyle mutluluğum daha da arttı. Acaba benden başka böyle davranan var mı?

Bütün dünya onlara böyle davransa nasıl olurdu? Kimsenin anasına bile hayrı yokken bir yabancıya hele de bir deliye niye yardım etsin? Ah ah petrolden daha önemli sorunlarımız var...

Yine mutluluk sigarasını yaktı ve bu sigara benim de canımın çekmesine sebep oldu. Bir yandan çayımı yudumluyor bir yandan sigaramı çekiyor bir yandan da onu izliyordum.

Onu düzeltemem ama yardım edebilirim. Bu düşünce beni orada tutan asıl nedendi. Belki vicdanım da rahat bırakmıyor olabilir. Veya ben gösteriş meraklısı biriyim. Peki o ne, ben neyim? Karısı hala onu düşünüyor mu? Lanet kadın!! Kahveye gelen yaşlı bir amcaya bunun durumu ne diye sorup daha fazla bilgi almak istedim. Amca yerinde biraz toparlanıp anlatmaya başladı.