Bir sabah kalktım ve her zamanki gibi derme ilköğretim okulu taraflarına gittim. Etrafta arıyorum bir deliyi deliler gibi. Etrafta yoktu. Nasıl olur ya diye düşünürken kendimi emekliler parkının orada buldum. Biraz ilerde kahveciler sokağı derken merkezi tavaf ettim. Yok! Nerede lan bu? Derken sesini duydum metrelerce öteden. Babanın kızına sarılmak için koştuğu misal koştum. Kendisi şerbet çeşmesinin önünde oturuyordu. Nasılsın Mustafa dayı dedim ve bir sigara uzattım. Gördüklerim karşısında şaşırıyordum sigarayı almıştı. Bu beni mutlu etmişti. Belki de beni artık tanıyordu. Köşeye geçtim sigarasını içerken onu seyrettim. Seyrederken bir tane de kendim yaktım. Bunu hak etmiştim.