En son konuşma kararı aldım. Deliyse deli banane amk diyerek çay ocağına gittim ve gariplik o ki ilk defa insan gibi oturuyordu. Malatyalı şivesi ile yaklaşıp " napıyın mustafa dayı" dedim. Bir cevap alamadım. Cevap alamayınca bir çay aldım ve yan tarafına oturdum. Bazı kadınlar onun yanından geçerken korkuyordu. Ben ise onun kendinden başka kimseye zarar vermeyeceğini biliyordum. Mustafa dayı çok garipti. Diğer delilerle konuşabiliyorsun ancak o çok farklı. ilk başta şizofreni dedim. Ama olmadı sonra hafıza kaybı dedim, konuşmayı da unutacak değil ya diye düşünmeye başladım. Biliyorum bir pgibolog değilim veya mükemmel bir gözlemci ama ben merak eden biriyim. Umarım fazla merak züte yarak konusuna düşmem.