Arabadan indik ama abim çok telaşlıydı. Beni aşağılamak ve emir vermek yerine sadece hızlı adımlarla merdivenleri ikişer üçer çıkmaya başladı. Çıkarken bana sadece "nüfüz cüzdanını al" dedi. Abim kapıyı çalmak yerine yumrukluyordu sanki ama daha çok kapı önünde ki ayakkabılar dikkatimi çekmişti. Bugün hafta sonu değildi oysa ki babamın ayakkabıları ne arıyordu bu saatte evde? Ablam açtı kapıyı. Sanki nefes alıp vermek bile normal değilmiş ama o normalmiş havası vermeye çalışır gibiydi. Abimden sonra içeri geçtim. Anlamıştım aslında herşeyi soluduğum havadan. Annem ağlıyor babam sigara içiyordu. Ben onlara bakmak için salonun önünde 2 saniye durmayı planlıyordum. Ama abimin sertçe itişi ile çocuk odasında buldum kendimi. "Çabuk kimliğini getir bana" diye bağırdı. Annem çiçeğim kurudu, güneşim söndü annem o annem öldü diye ağlamasıyla evin atmosferini haklı çıkarıyordu sanki. Babam pegasus al birtek o var dedi. Bize erzuruma cenaze yolu gözükmüştü kesinlikle. Ben yine abimin bu durum için bile beni işten aldığına şaşırmıştım. O ise bana annen tek yürüyemez onun bastonu ol ayağı ol dedi. Babam demese beni ırgat yapacak muallak gavat motoru