Yetiştim çocuğa beraber yürüyoruz ama yüzüme bakmıyor hiç. Soruyorum soruyorum cevap alamıyorum. En sonunda bunalmış olacak ki gene o banklardan birine oturdu ben de hemen oturdum yanına.
"Bak biliyorum öyle aman aman bir samimiyetimiz yok. Biliyorum pek arkadaş da edinemiyosun burada. Bir sıkıntın var uzun zamandır anlamaya çalışıyorum. Senin için üzülüyorum. O yüzden bir şey olduysa eğer bana anlatmaktan çekinme. Benden laf çıkmaz, bunların muhabbetini açıp dedikodu yapacak bir arkadaş çevremde yok merak etme. Sana destek olurum elimden geleni yaparım sen yeter ki anlat"

"Senin beni düşündüğün falan yok senin sadece canın sıkılıyor, kendine eğlence arıyorsun"
Çocukla ilk defa aramızda böyle samimi ve dürüst bir muhabbet geçiyordu. Ben gazi almıştım, gibe gibe dilini cozecektim bunun