"Neilly" dedi soluk soluğa, "Bu bir antrenman" Kızıl saçları rüzgarı kucaklıyor şaşkın bakışlarını gizlemek istercesine yüzüne savruluyordu.

"iki tabancayı üzerime boşaltırken antrenman değildi mınıgibtiim" diye geçirdim içimden. Yüzümdeki gülümse giderek genişliyordu.

"Lorin, antrenmanlar gerçeğin pratiğidir." Kelimeler ağzımdan öylece dökülüvermişti, hayatında özlü bir söz söylememiş biri olarak ilk defa kendimle gurur duyuyordum. Acaba bu misafir
olarak bulunduğum bedende daha ne süprizler vardı. Bi bakıma hoşuma gitmiş, öte yandan beni biraz korkutmuştu. Vücudun yüzde yüz kontrolüne sahip değildim, adeta refleksif kararlarla
aniden hareket etmiş ve daha önce aklıma hiç gelmeyecek hareketlerde bulunup, kelimeler sarfetmiştim. Acaba bu vücudun gerçek kimliği ile ne kadar mücadele edebilecektim. Hala buralarda biryerlerde benim
bedeninden ayrılmamı bekliyor olabilir miyidi?

"Beni bilirsin Navigatör, büyü olmadan çok dişli bir rakip değilim ama işin içinde büyü olsay-" Lorin'in bakışları gözlerimden kaymış hala metalinden sıkıca kavradığım kılıca dönmüştü.
"Yaralanmışsın Neilly" Kendi kılıcını belindeki küçük deri ile tutturup yanıma doğru geldi.