Yine buradayım, sağ elimin iki parmağı ekgib.. Sesleri artık duymuyorum. Kafamın içinde yalnız ben varım.. Hala nefes almıyorum.

"N'oluyor lan.." Kendi sesimi işitebiliyordum. "Konuşabiliyorum" Ellerimi heyecanla birbirine sürterek bir süre etrafı inceledikten sonra başka bir şok atlattım.

Bir sürü belli belirsiz silüet bir yerlere sürüklenircesine yürüyorlardo.. Adeta sıra olmuş yavaş adımlarla ilerleyen her bir kafilenin başka bir rotası var
gibi görünüyrodu.iyi de ben hangi kafileye aittim? Herhangi bir kafileye doğru bir adım atmaya kalktım ve aniden irkildim. Ayağım boşlukta sallanıyordu.

Görünmez bir yol üzerinde duruyordum ve gideceğim yer zaten belliydi anlaşılan. Dışına çıkmama müsade yok gibi görünüyordu. Ayaklarımı yerden hiç kaldırmadan sürüye sürüye
ilerlemeye başladım. ilerledikçe bir uğultu duyuyordum ve giderek güçleniyordu. Etraftaki belli belirsiz silüetlerin hiç birisi benim gibi değildi, sırayı bozmuyor
nereye gideceklerini adeta biliyor ve önlerinden başka hiç bir yere bakmıyorlardı. Görüp görmediklerinden bile emin değildim.

"Hey!" Belki birinin dikkatini çekerim diye şansımı denedim ama duraksamadılar bile. "Belki de beni duymuyorlardır" Biraz önce konuşamadığımı göz önüne alırsam
etrafımdakilerin beni duymaması gibi birşey çokta garip olmazdı. "Bacağına kuvvet adamım-" cümlemi bitiremeden duraksadım. Cidden ben kimdim?

"Apartmanlar.. Gemiler, ortaçağ madenleri, yüksek teknoloji arabalar.. Mınıgibtimin bi zaman yolcusu falanım heralde" Yavaş yavaş kendime geliyordum ve bu beni
gülümsetmeye yetiyordu. "Babama ileride zaman yolcusu olacam desem ne derdi lan acaba?" Tekrar duraksadım. "Babam?" Babamı hatırlayabilirsem belki kim olduğumu
bulabilirdim. Evet evet ailemden bir kişiyi bile hatırlasam kafiydi.

Olduğum yerde oturup bağdaş kurdum, gözlerimi kapattım. Meditasyon yapar gibi aptal bi gülümsemeyle tekrar hızlı bir film şeridi oluşturmaya çalışıyordum kafamda. "Hadi lan hadi lan hadi"
Bir süre kendi kendime küfürler savurup güldükten sonra gözlerimi tekrar açtım.