eylül ayı gelip okula döndüğümüzde ben bitmiş haldeydim. nil okul değiştirmişti ki zatendeğiştirecekti bunu konuşmutuk. artık beni giblemeyen elemanarla değil yıkık tayfayla takılıyordum. ne öfke, ne nefret ne kin hiç bir şey hissetmiyordum ne nile nede kimseye karşı. içi boş bir ceviz kabuğu gibiydim. sürekli dalıp dalıp gidiyordum. arada sırada çok gülüyordum olur olmadık şeylere. sonra bir anda susuyordum sanki hiç bir şey olmamış gibi.

her şey böyle devam etti ve lise sona kadar kendimi doğru dürüst toparlayamadım. tüm fotoğraflarını sildim ve anılarımızı unutmaya çalıştım