çok kavga ettik. anlamsız bir neden çıkan kavgamız büyüdükçe büyüdü. bana sünepe, öz güvensiz, ezik, aptal falan dedi. hiç bir işe yaramadığımı ve hiç bir şey olamayacağımı söyledi. "ben de kültürsüz boş beleş birisin" dedim.

tam olarak ayrılmadık ama bir kaç gündür konuşmuyorduk da. kendimi tak gibi hissediyordum. ondan binlerce kez özür dilemek, delice ona sarılmak istiyordum ama yapmıyordum yapamıyordum. onu her zamankinden çok ve daha çok düşünüyordum içim hüzün doluydu.

bir kaç gün daha geçti. durakta helenle karşılarştık. standart merhabalaşmadan sonra "nilden ayrıldığını duydum" dedi. dedim ki "hayır aramız kötü ama hala beraberiz". dedi ki "nil öyle demiyor." içim çok acıdı. yavaş yavaş ölüyordum sanki. verdiğim her nefes ömrümden gidiyordu. elimi telefona attım. nili arıyacaktım. helen telefon olan elimi tuttu ve "başka biriyle konuşuyor dedi". helen o kadar ruhsuz kendine iyi bak dedim yüzünde korku vardı.