dışarı da denizi bekliyordum. son ders zili de çalmış öğrenciler okuldan çıkmaya başlamıştı. denizi arıyordu gözlerim. bu arada üzerimde doğru boy ortalamaları 1.80 olan adamlar geliyordu. en önde bahar ın sevgilisi murat. allah ım neden bu kadar şanssızım diyordum. herifler hiç konuşmadan geçirmeye başladılar . yerden kalkamıyordum. her taraf toz oldu. toz tadı aağzıma giriyordu. aslında tekmelerinin içi boştu. ama ilk yumruk çok kötüydü. yerdeyken attıkları tekmeler anlamsızdı. ardından murat eğilip “bir daha o kıza bir şey dersen gebertirim lan seni” dedi. bine bak kesin ezberlemiştir bu lafı dedim. eminim kavgaya girmeden önce kararlaştırmıştır bu lafı. kalıcı etki bırakacakmış gibi.
yerden kalktığımda tuhaf bir arınma hissettim. olayı büyütmedim içimde. büyütsem bir kez daha dayak yerdim zaten. kavga edecek arkadaşım yok benim. ben de kavga etmem zaten. bu yüzden herhalde.

deniz beni gördü nihayet. okulun yarısı dayak yerken görmüştü bu arada.
deniz yanıma gelip korku dolu bir sesle ne olduğunu sordum. birkaç kişiyle takıştığımı söyledim. sadece onlar sana takışmış dedi. ne güzel laflar ediyordu böyle. kaldırdı beni ve destek oldu. birlikte bizim eve doğru yürümeye başladık. yürürken kalçalarımız çarpışıyordu. çok güzel bir histi.