yaşam tekrar normale döndü ve okullar açıldı. sömestra kadar her gün okulda konuştuk. artık nil arkadaş grubunun bir parçasıydı. hiç bir zaman kar topu savaşı yaptığımız günkü gibi olmadı ama iyi anlaştığımız aşikardı.

kişiliklerimiz farklıydı. nil şu ana tırnalarını geçirmiş hayattan alabildiğini almaya çalışan bir insandı. hikayesini yazmaya çalışıyordu. dramları vardı ve onun için her şey gerçekti. söylenen her söz, yapılan her hareket.

ben drama sevmiyordum. bana yapılan ayıpları bir şekilde yaşanmamış gibi yapıp istediğim geleceğe ulaşmaya çalışıyordum. şu anın o kadarda önemi yoktu. kişisel hikayem umrumda değildi

ben ketumdum, serttim, delilik de vardı. nili çok kıskanıyordum. herkesden kıskanıyordum ve evet çok yıkıktım zaten bir çok kere söyledim bunu.

nil dışa dönüktü, neşeli bir insandı, duygularını o kadar güzel yaşıyordu ki hayran kalıyordum her seferinde