Büyüme çağlarımdayken her zaman okuyabileceğim çok kitabım olurdu.Şimdi anlatıyorum:Ben ve ailem eskiden okul olarak kullanılmış ve sonradan yerini ev olmaya bırakmış dökük bir binada yaşardık.O yüzden eski evimin daima iğrenç ve tüyler ürpertici bir havası vardı.iki sınıfı ve biri aşağıya inen diğeri ise yukarı çıkmaya yarayan iki merdiveni vardı. Yukarı kat ilkokul katıydı ama su alıyordu ve dayanılmazdı bu yüzden en alt kat sonradan ilkokul kısmı olmuştu. Fakat yapılan yenilikler her iki tarafı da bir ev olmaya uygun hale getirmişti. Muhtemelen birçok çocuk bu yüzden gelmek istemedi.Tek çocuk olmak, nedenini tahmin ettiğiniz üzere, biraz sıkıcıydı. Benim gibi tek çocuk olanlar (kardeşi olmayanlar)muhakkak anlatmak istediğim şeyi bariz bir şekilde anlayacaklardır. Aslında dışarı çıkıp oynayabilir, arkadaş edinebilirdim lakin bu konuda pek iyi sayılmam; insanlarla konuşmak konusunda.

•
efsane bir hikaye sonlara doğru güzelleşiyor