akşam oldu ve gittik babama. kapıyı açtı geçtik oturduk içeriye. kek falan hazırlamış çay koymuş. bi 5 10 dk sonra konuya girdim ben.
K: baba
B: efendim
K: ben şey diyecem. araba.
..
araba çalındı.
B: ne? ne zaman
K: bikaç gün oldu. iremle bi kafede oturuyorduk. park yerleri hep doluydu. ben de diğer sokağa park ettim. park etme de değil... anahtar üzerindeydi.
B: oğlum sen mal mısın? neden anahtarı üzerinde bıraktın? herneyse neden çalıntı ihbarı vermedin?
K: senden korktum biraz.
B: allahım senin gibiler sayıyla mı veriliyor başıma.. ulan çalındığında bana söyleseydin ya. bi dayak yerdin ama araba bulunurdu. şimdi kim bilir şehir dışına çıkmıştır arabayı çalan. sana diyecek bişeyim yok artık.. defolun evimden. bir daha beni arama!.

irem pek karışmak istememişti. kovunca mecburen çıktık evden. ama en azından söyledim diye kendimi avutuyordum. içimde söylemediğim bişey kalmadı diye...