Cinin adı Uman'dı... Söylediği tek şey , tekrar geri geleceğiydi...
Durmadan , usanmadan tekrar geleceğini belirtiyordu...
Seans bittikten sonra ailenin babası ile görüştüm...
"Oğlunuz bir süre rahat edecektir , ancak dikkatli olmakta fayda var... Ayna , fotoğraf , açık pencere gibi yerlerden uzak tutun. Gece yalnız yatırmayın" dedim ve uğurladım.
Bahçemde misafirlerim vardı... Onlar da alışmıştı bu olaylara...
Biri teyzem , diğeri teyze oğlum ve dayım bahçedeydi.
Ben aileyi uğurladıktan sonra teyzem seslendi...
Yardıma muhtaç birisinin olduğunu , eğer müsaitsem benimle görüşüp görüşemeyeceğini sormuştu.
"Allah misafirinin başımızın üstünde yeri vardır teyzem... Söyle gelsin. Başına bir baş örtüsü ayarlayın." dedim ve beklemeye başladım.

Odamda bekliyordum... Genççe bir hanım içeri girdi. Teyzem de kendisiyle beraberdi.
Lafa ilk teyzem girdi ;
"Oğlum , bu kızımızın adı Defne... Hatırladın mı ?" dedi...
Hatırlamamıştım , ama yine de sanki tanıyormuş gibi gözüm bir yerden ısırıyor dedim... Defne konuşmuyordu.
Teyzem devam etti ;
"Küçükken hep oynar dururdunuz , babanın arkadaşı Nasuh Amca'nın kızı Defne işte." dedi.
Hayal mayal hatırlamaya başlamıştım... Çocukluğum Bursa'da geçmişti. Defneler de bizim oralar da otururlardı... Babam , babası ile iyi arkadaştı.
Teyzem de Defne de ayakta bekliyorlardı... Buyrun geçin oturun dedim ve sorular sormaya başladım.
Defne okuyup pgibolog olmuştu... Bilgili , akıllı bir kızdı... Anlatmaya başladı.
"Kardeşimi hatırladın mı ? Sedef... "
Sedef ondan 5-6 yaş daha küçüktü... Biz Kütahya'ya taşındığımızda daha bebekti...
Hatırladığımı söyledim.
Defne ağlamaya başladı... "Kardeşim çok kötü... Doktorlara gösterdik , ben de bir şeyler yapmaya çalıştım... Ama olmadı , düzelmedi... Beynine elektrikler verildi ama yok yok yok... " diyip ağlamaya devam etti.
Teyzem daha fazla konuşmasına fırsat vermedi... Sarılıp teselli etti ve lafa girdi.
"Oğlum , bir haftalığına falan Bursa'ya gidip şu kıza yardımcı oluverirsin değil mi ?" dedi...
Yaşadığım evin yanında bir de çiftliğim vardı... Oranın işleri aksasın istemiyordum ama tabi ki Defne yakınımız sayılırdı.
Birer çay içip evin avlusuna çıktık... Defne'ye neler yaşadığını sordum , anlatmaya başladı.
"Sedef çok akıllı , zeki bir kızdı... Üniversiteye yeni başlamıştı... Babam rahmetli olduktan sonra annem , ben ve Sedef hep üç kadın olarak yaşadık... Ama Sedef bir gün arkadaşlarıyla ayrı eve çıkmak istediğini söyledi... Değişik arkadaşları vardı.
Bir gece saat 2-3 gibi evimizin zili çaldı... Güvenlik kamerasından baktım , gelen Sedef'ti... Garip yürüyordu.
Kapıyı çaldı , açtığımda üstünün başının kan olduğunu , ellerinin çiziklerle dolu olduğunu gördüm... Yüzünde "bana yardım edin" der gibi bir ifade vardı... Bir şey demeden olduğu yere yığıldı... Annem çığlık çığlığa Sedef'i kaldırıp hastaneye zütürdü... Ben de Sedef'in evine doğru yola çıktım...
Kapıyı çaldım , kimse açmadı... Bendeki anahtar ile kapıyı açıp mutfağa yöneldim... Ev arkadaşı Neşe'yi bıçaklamıştı... Ne yapacağımı bilemedim , polisi aradım. Neşe'nin yarası derin değildi... Bin bir rica ve para karşılığı şikayet etmesini engelledik...
Ama anlamamıştık , Sedef neden böyle bir şey yapmış olabilirdi ki ? Neşe'ye sorduğumuzda cevaplamak istemedi... Biz de üstelemedik... "
Sedef'e sorup sormadıklarını sordum... Sorduklarını , ancak Sedef'in bu konu açıldığında ağlamaya başladığı , nefes almakta zorlandığını söyledi...
Çaylarımızı içtikten sonra teyzeme Defne'ye yatacak bir oda vermesini , sabah da yola çıkacağımızı söyledim.
Teyzem ve teyze oğlum benle birlikte kalıp yaşarlardı... Dayımın da evi yakınlardaydı.
Gece olunca herkes odasına çekilmişti... Defne'ye kendi odamı vermiştim... Misafir odasındaki divan pek rahat değildi.