işte yine bir gün daha bitti.Ölüme 1 gün daha yaklaştım. Belki de hedeflerime daha 1 gün yaklaştım. Bugün karamsar mıyım yoksa iyimser miyim bilmiyorum.

Sürekli duygu değişimleri içerisindeyim.Bir an geliyor kendimi dünyanın en değerli insanı hissederken,bir an geliyor kendimi dünyanın en gereksiz insanı hissediyorum.

Olmuyor işte. Asla ortalarda olmayı beceremedim.Ben sürekli uçlarda olan bir insanım.

Ben normal değilim.Bir zamanlar normal olmak için çok uğraşmıştım ama sonra saldım kendimi. Anormal olmak bir süreden sonra hoşuma gitmeye başladı. Artık kendimi anormallikte buluyorum.

Neyse çok fazla hislerimi yazdım.Bu bir günlük olduğu için hayatımı yazmam gerekiyor.ilk sayfası diye böyle başlamak istedim.Ara ara gene hisleri yazacağım.

Bugünkü hayatıma geçeyim.

Sabah 9.30\'ta kalktım. Dişlerimi fırçaladım. Mercimek çorbası ve yoğurt yedim.

Her zamanki gibi geçtim bilgisayarın başına.Bir yandan inciyi açtım bir yandan donanımhaber. Konu,konu ; entry, entry dolaştım. Sıkıldım PM\'e geçtim arkadaşlarla mesajlaştım. Sonra da whatsapp\'tan da sohbet ettim.

Ben televizyon izlemem. Sevmem de.Film, dizi desen bilgisayardan izlerim ama bugünlerde çok aksatttım. Doğru düzgün bir şey izlemedim. Hala çok merak ettiğim, izlemek istediğim dizi, filmler var ama ben çok üşeniyorum. Günler akıp geçiyor.Bu boş zamanlarım bir daha gelmeyecek.iyi değerlendirmem lazım. Lise sondayken bekçi abinin dediği geldi aklıma çocuk,iş, güç derken boş zamanı kalmıyor izlemek istediklerimi izleyemedim diye.

izlemek istediğim filmler öyle boş beleş de değil bir anlam derinliği olan bana bir şey katan filmler.

Bugün sadece filmlerden bahsettim.Ama dediğim gibi hedeflerim var onlardan da bahsedeceğim. Duygularımdan da ...

Neyse bugünluk bu kadar yeter.