[flashback]

8. Sınıfın son günü o gibik karnemi almak için geciktim. Hayatımda belki ilk defa derslerime önem verdiğim zamandı. Yıllar sonra ilk defa teşekkür ile geçtim amk(gerisi gelmedi zaten.)

Sabah saat 10 gibi falandı.
Karneler 10:30 da dağıtılıcaktı.

Törene geç kalmıştım. Tek başına yaşamak zor be. Seni sabah kaldıran bi annen yok her sabah kendin o nükleer alarmı duyup kalkıyorsun. Baban ise annenin yokluğunda senden ayrı yaşıyor. Sadece para gönderiyor ayda bir defa arayıp hal hatır soruyor.

Neyse ki Zeynep diye bir mükemmel bir arkadaşım var çocukluktan beri bana bakıcılık yapıyor. Her derdimi dinleyip yanımda duruyor falan

Saat 10:05 gibi nükleer alarm ve kapı zil sesi ile savaşa gider gibi uyandırıldım(sadece gibik bir karne alıp tatile giricez dıbına koyim ne bu şiddet bu celal.)

Laapsss diye kapıyı açtım. Zeynep günaydın demeden içeri daldı.

Z: Ne bu halin? hala hazırlanmamışsın

Yb: Ya bırak uyuyam sonra alırım karneyi.

Z: Saçmalama yalniz birisi karne günü bu arkadaşlarımızı bir daha göremeyebiliriz.

Yb: Benim senden başka arkadaşım mı var amk?

Z: HaHaHa

Dolaptan siyah tişörtüm ile pantolonumu çıkartıp yüzüme fırlattı.

Z: Giy şunları çabuk! Hızlı ol.

Yb: Aye aye captain!