Gençliğinde çekingen, sessiz, asosyal olan beta erkeğin görücü usulü evlenmesi sonucu oluşan aile yapısıdır. Kendi ailemin de böyle olduğunu küçükken okulda öğretmenin 'aile reisiniz kim?' sorusuna çoğunluğun babasını söylemesi, benim ise annemi söylemem sonucu farketmiştim.

Bu tip ailelerde pısırık baba insiyatif alamaz, kendini lider olarak ön plana atamaz ve bunun sonucunda kadın liderlik görevini üstlenir ve dominant anneler ortaya çıkar. Gidilecek yerlere onlar karar verir, planlamaları onlar yapar, çocukları onlar yetiştirir vs. Yetişen erkek çocuklar ise karakterini örnek alacağı lider vasıflı bir baba bulamamanın sıkıntısını tüm hayatları boyunca yaşarlar. Ergenlik dönemine kadar babasını dünyanın en iyi insanı kabul eden bu oğlanımız, ergenlik dönemine kadar sınıfının ezik ve asosyal üyesi olmaya mahkumdur. Eğer farkındalık oluşmazsa ve kendi kendini yetiştiremezse ya annesinin kuzusu ve babasının kopyası silik bir birey olarak hayat mücadelesi verir.

Bu erkekle kadının görevlerinin değiştiği aile yapısı oldukça sağlıksızdır. Çünkü kadınlar doğası gereği güçlü bir erkeğe itaat etmek ister. Bu yüzden de her ne kadar kocası iyilik meleği olsa da kadın içten içe mutsuzdur ve bu mutsuzluğundan dolayı 'dırdır' dediğimiz olayla çeşitli gereksiz şeyleri bahane ederek erkeğin başının etini yer. Kadınla uğraşmaktan bıkan erkek iyice içine kapanır, sessizleşir ve sonuç olarak sürekli kadının erkeği azarladığı mutsuz bir aile ortaya çıkar. Toplumumuzda bu aileler birer fabrika gibi 'sinirli-agresif kız çocuklar' ve 'beta-omega erkek çocuklar' üretir.