2015 yazında yalnızlıktan kıvrılırken buraya katılmıştım. En yakın arkadaşım vefat etmişti, liseyi yeni bitirmiştim, her anlamda kafam çok karışıktı...

Sonra hesabım silindi ve bu diğer hesabımda çok kullanmadım burayı. Aradan 3 yıl geçmiş ve bugün şu saatlerde geçen 3 yılı düşünüyorum..

1. sene: Arkadaşım hiç olmadı, kafam çok karışıktı, üniversite iyi gitmiyordu, derslere devam etmiyordum dolayısıyla sınıfta kaldım.. Önceden deneme, şiir, hikaye yazardım ve resim yapardım, ancak bunların hiçbiri ile de uğraşmadım. Dünyaya kendimi kapatarak bir tiyatro oynadım.

2. sene: Sadece derslerime odaklandım, arkadaşım yine olmadı ve bazı sağlık problemleri baş gösterdi. ilk defa instagram hesabı açtım ve 70 kişi ekleyebildim (başka sosyal medya hesabım yok) Hayatta ilerleyemediğimi sıkışıp kaldığımı hissediyordum. Gelecek umutsuz görünmeye başladı. Öyle ya da böyle derslerimde başarı gösterdim, tek tesellim buydu. Tanıdıklarımın hayatlarında ilerlediklerini görüyordum ve bu sebeple üzülüyordum. Lisede kendine güveni olan, kendine değer veren, kitap okuyan, kızlarla iyi anlaşabilen ben bir anda başarısız konuma düşmüştüm. O yaz bilgisayar oyunları ile geçirdim.

3. sene: Aslında sene derken hep okul dönemleri üzerinden konuşuyorum. Bu sene de ilk dönem aynı terane devam etti; oyunlarla geçirdim, üniye gitmedim. Sonlara yakın kız arkadaşım oldu ve bitti (uzun hikaye ayrı bir konu) Bu durum bende ateşleyici oldu sanırım bir şeyler için hareket etmeye başladım, keyfim bir nebze yerine geldi.
Daha sonra önceki seneden bahsettiğim sağlık sorunları kötüleşince doktora gittim. Zorlayıcı bir liste verdi ve uymamı istedi, bu sebeple fiziksel ve pgibolojik olarak acı çektim 1-2 ay. Hala da devam ediyor aslında..
Bu eğitim senesinin ikinci yarısında arkadaşlar edindim beraber bazı projeler gerçekleştirdik ve benim için gayet olumlu gelişmelerdi bunlar. Şimdilerde durmadan kitap okuyorum, okuma alışkanlığıma geri dönmek iyi hissettiriyor ve hayatımı yeniden inşa etmem için bana fikir aşılıyor.

son zamanlarda Atatürk hakkında okuyorum mesela.. O'ndan hayat inşa etmek konusunda büyük fikirler aldım, uygulamak için sabırsızlanıyorum.

Geçmişte hayat ile derin duygusal bağlamlar kurabilen bendenizin anldıbını kaybederek 3 sene çuvalladığını dibe girdikçe girdiğini bomboş geçirdiğini farketmişsinizdir. Ama benim durumum daha eskilere dayanıyor.

Ne zaman hayat inşa etmeye kalksam bir şeyler oldu ve tuğlalar, malzemeler hep değişti.. Artık bir bina inşa etmeye çalışmamaya karar verdim. Sanırım benim hayat yolum bu. Bir kaplumbağa olmak. Kendi evini sırtında taşımak, ev inşa etmek değil: ev olmak...

şu son zamanlarda garip hissediyorum, geleceğe karşı umutlarım su yüzüne çıkmakta...

Bir ahlak kodum var
Bir idealim var
Bir fikrim var

ve sanırım artık bir savaşım var.

Umarım gelecekte buraya baş döndürücü şeyler yazabilirim...