Kafamdaki zonklamayla gözlerimi aralamaya çalıştığımda bunu başaramamıştım. Kirpiklerim birbirine yapışmış gözlerimi açmama engel oluyorlardı. Kafam öyle şiddetli ağrıyordu ki sanki biri kafamı ellerinin arasına almış tüm gücüyle sıkıyordu. Nerede olduğum hakkında tek bir fikrim bile yoktu. Zihnimi zorlasam da bu bir işe yaramıyordu hiçbir şey hatırlayamıyordum. Kimdim ben? Kaç yaşındaydım? Neden hiçbir şey hatırlayamıyordum? Zihnim terk edilmiş bir evden farksızdı. Ne bir ses ne de bir görüntü vardı.