dıbına k*yim. Yine elimde sigara. Yeter diyor ciğerler fakat giblemiyorum ciğeri.
T'den ayrılalı kaç gün oldu bilmiyorum. Aklımda sürekli dönen sorular var. "Acaba beni özledi mi?" Özlese yazardı bir şekilde. Yine çok fazla içiyorum. Başımı kaldırıyorum yanımda yoksun.
Kuzenim pgibolog. Ondan yardım almak için çabalıyorum. Elimi kaldırmak için bile çaba sarf etmem gerekiyor. Buna ağır depresyon deniyor. internette karşıma çıkan gibik depresyon testkerinden tam puan alamasam da ağır depresyondaymışım. Çıkıyorum iş yerinden, yürüyorum eve doğru. dıbına k*yim niye ben böyleyim. Yalan söyledim eve gitmiyorum. Aslında nereye gittiğimi ben bile bilmiyorum. Sadece ellerimi açıp tanrıya beni yanına alması için dua ediyorum. Annem üzülür diye intihar da etmiyorum. Ben ne yapacağım laaaaan.
Adamın dıbına kor bu tarz düşünceler. Ne kadar durumum kötü olsa da düzgün düşünme mekanizmam kilitlenmiyor. Tabi kilitlenmez dıbına k*yim. 6 ilaç alıyorum karın tokluğuna.
Açlık hissetimiyorum artık. Neden bilmiyorum her taku bana sormayın benim ile ilgili olan. Neyse işemeye gidiyorum ben çok bira içtim.

Gerçi burası canlı yayın falan değil ben neden böyle bir şey dedim ki.

Saçlarım sabah ile ağırıyor. Yine ben dıbına k*yim. Aynaya baktım az önce. Hayattan bezmiş birini gördüm.

Umarım hakkımda biraz fikir edinmişsinizdir. Edinmeyin lan oruspu ç*cukları. Hak etmiyorsunuz hiçbir tak. Sormayın boşa nedenini. Nedenini sen sormadan açıklayayim. Hiçbir zaman çabalamadın benim düzelmek için çabaladığım kadar. Şimdi ister oku ister okuma umrumda değil sayın okuyan.
Şimdi ne mi yapacağım. Bilmiyorum dıbına k*yim.