manyofobi

Ardımdan çok cümle kuruldu
teşhisi ben değil onlar koydu
sıfatımı kaybettim ben bu gece
azraile bak yüklemim oldu
Aileme sordum onlar sustu
dostuma döndüm arkama pustu
şeytana baktım yüzüme de kustu
ruhum hadi söyle kim suçlu ?
kendimi kaç kere kaybettim
ve de bulmak için çaba sarfettim
bedenimi kaç kere katlettim
ben bu flowda kendimi mahvettim
olmadi ruhum bu sefer beni sen terkketin
o kadar yalvardim sana beni dinlemedn
ve de bak bi sefer bile s*klemedin

gelecek dediler ruhun sana geri dönecek ve de bekledim olmadı
terkettiği herkes gibi lanetledi bedenimi beni hiç sormadı
elimde bir kaç anti_deprasan ve yıldız tozları var bu gece
dumanımı bastım kafa tasıma geçmişimi de koydum yan cebime !
her gece aynı rüyalar kan ter içinde kalan bu beden benim olamaz
uyumaktan korkar oldum artık kabus beni arasa da bulamaz
kırdığım her kalbi odamın her bir köşesine gömdüm
sırtımı döndüm
anneme bile acımadım asla
yeri geldi tanrıma bile sövdüm
yaşamanın anldıbını sorguladım yanıtını bulamadım asla sorularımın
gelecek kaygısını yok ettim her bi nöbette çok kan akıttım
kalbimi aldim beynimin en sağ köşesine terkettim
gözleri kapadım zifiri karanlığı farkettim böylece yalnızlığı keşfettim
sigaramı bastım bedenimin her bir uvzuna işkenceyi tattım
gelecek bizim olacak dedin ama sevgili sen de beni s.tirip attın
deli gibi koşturdum her darbeyi ölümüne kabul ettim ben bedenime
nefesimi kesmeye yetmedi bunlar tanrım bu isyanlar kendime
yollar bana sadece hasreti simgeledi
arkamdaki gölgem bile kendini benden gizledi
bazen önüme çikmak bile istemedi
her yeni gün yeni paranoya hali yeni paradokslara neden oldu
şizofrene bağladı zihnim her gece yeni bir kuşkum doğdu
iyilik yap ve de cennete git manteliteme uymadı tabularınız
ruhuma ambargo uyguladınız ama beynimi susturamadınız
kötülük yapti hani ERMAN’i bir kere bile durduramadınız
yollarin hepsi çamurlu çok battım ama beni kurtaramadınız
yaşamak benim için anlamsiz
bi de cenneti görelim dedim o da olanıksız
ruhum bunu kabul etmedi
yeni zindanlara vurdu bedenimi kansız
ölmeyi denedim ve de beceremedim
sonu gelmedi her gece yeniden denedim
tırnaklarımı da cektim ve de
tüm bedenimi kestim ben bu gece
topraklara sığmaz bu beden beni hiç bi kefen kabul etmez beni bilirim
gömsen bile beni yine dolunayda hortlar ve de yeniden dirilirim
öldüm ve de geri döndüm yıldızların arasına girdim birden söndüm
geçmişime de çok sövdüm bu gece cesedimi tam dört parçaya böldüm
ruhla beden kollektif kalamadı bir bedende tek nedenle bir bütün olamadı bulamadı doğruyu kendine sunamadı yanlızca kalemim bunamadı
gözyaşlarımı silemedi
nefesimi kesemedi
laneti göremedi
gafleti bilemedi
yaşamayı dilemedi
kendine gelemedi
ve de beni sevemedi ruhum