Günün ilk ışıkları ile birlikte uyandık. Yeni arkadaşım "Bu yol böyle bitmez bir at alalım" dedi. Cebimde 65 altın kalmıştı ve atı çok ucuza vermeyeceklerine emindim "Param yok" dedim.

"Ben 100 altın var, yinede şansımızı deneyelim" diyerek beni pazarın sonlarına doğru duvar dibinde oturan bir adama zütürdü. "At almak istesek ne kadar acaba?" diye sordu. Adam uzun uzun yüzümüze baktı. Şu gördüğünüz atı iki yüze bırakırım" dedi ukalaca. Gösterdiği at en az yirmi yaşındaydı ve çok zayıftı. "Hadi ama dostum, zaten dün bir kazık yedim bir tanede sen atma"

Adam ısrarcı bir şekilde lafına devam etti "Belki başka bir şey yapabiliriz" dedi arkadaşım. "Size herhangi bir konuda yardımcı olsak ve şu iki genç atı alsak?"

Adam bizi reddetti ve almayacaksanız gidin dedi. Başımız eğik şekilde çıktık.