güzeldi lan. sabahtan akşama kadar maç yapar 30 fark olsa bile son golü atan kazanırdı, rekabeti severdik. meybuzu bile paylaştığımız arkadaşlarımız vardı. sapanlarla çatışmaya girer birbirimizin zütünü kollardık. şimdi ki çocuklarda hiç biri yok.. mahallelimiz sahip çıkardı çocuklarına, annelerimiz kapının önünde oturup muhabbet ederdi saatlerce. balkonda çay içerler biz saklanmaç oynardık. huzur kokardı benim çocukluğum. gece yarılarına kadar semti karış karış gezerdik kimse bizi kaçırmazdı. kimse bize tecavüz etmezdi. kimse bizi öldürmeye kalkmazdı..

ne ara böyle oldu lan bu insanlar? ne ara ufacık bebeğe uçkuru düşer oldu? ne ara bizi biz yapan değerleri kaybettik.