24 yaşındayım. Üniversite mezunu işimde yeni yeni terfi almaya başlamış birisiyim.2 senelik kız arkadaşımdan soğumaya başladım. Hele ki 3 gün önce ailesiyle tanışmaya gittikten sonra kız arkadaşımı, hatta sözlüm sayılır, eskisi kadar sevmediğimi fark etmeye başladım. Keşke tekrardan eskisi yani ilk günlerdeki gibi sevebilsem. Aksi gibi özellikle babamın bu tanışmadan sonra olumlu düşünceler eğiliminde olabileceğine ihtimal vermez iken tam tersi şekilde davranmaya başladı. Aklımda 100 tilki dönüyor bu kızdan nasıl ayrılabilirim diye. Aynı zamanda ayrılmak istemiyorum da ama sadece vicdanım yüzünden hayatımı bir insanla birleştirmenin mantıksız bir hamle olacağının da farkındayım. Kendime, hayatın senin hayatın dilediğin gibi ve istediğin gibi yaşamalısın şeklinde konuşmalar yaptığım zaman kesinlikle ayrılmam gerektiğini düşünüyorum. içimdeki bir ses sürekli ayrılmamı, hissettiğim gibi yaşamamı, bir birey olarak vicdanımla hareket etmememi söylüyor, içimden bir diğer ses ise saçmalama o kadar aileleriniz tanıştı bu yoldan dönmek tam bir şerefsizlik olur, sana yapılsa hoşuna gider miydi, böyle olgunca bir karardan dönmek ailenin gözünde olgunluğunu kaybetmene sebep olacak gibi şeyler söylüyor. Ne yapacağımı bilemiyorum beyler ve gerçekten samimi yardımınızı istiyorum.