Takıntılar çok normal artık çocuk değilsiniz ve kafanızda bir çok şeyi aynı anda anlamlandırmaya çalışıyorsunuz elin çocuğu zengindir dıbına koyayım ben niye değilim diye kafana takarsın tipsiz adamların güzel manitaları vardır dıbına koyayım bu kız bana bakmaz nasıl bununla manita olmuş diye kafaya takarsın ders çalışman gerekir çalışmazsın sonra ders çalışman gereken zamanda yaptığın salak şeyler aklına gelir kendini suçlarsın... Hocaya kızarsın okuduğu okula küfür edersin... yani demek istiyorum ki ani duygusal düşüşler ve çıkışlar çok normal bunların bir kısmını ben de yaşadım ama yine de çok güzel Bir lise hayatım geçti diyebilirim, sınıfım da ve çevrem de hep iyi insanlar vardı Ve bana cidden saygı duyarlardı O dönemlerde okuldan kaçma kararından tut nerede yemek yiyeceğimize... arkadaşlarımın giyeceği tişört ve pantolona Kadar benim karar vermemi isterlerdi. Demek ki bu güveni onlara vermişim... Ben duygusal düşüşler yaşadığım zaman hep yanımda arkadaşlarım vardı yeri geldi dertlendik kederlendik sabahlara kadar içtik ... birbirlerimizin evinde kaldık goygoy yaptık saçma sapan sebeplerden kavga ettik. Özetle lisede ki arkadaşlıklarınıza değer verin çünkü liseden sonra bir daha hiçbir zaman SAF arkadaşlık bulamayacaksınız Bağlarımızı koparmamaya çalışın Ben mesela bir çoğuyla hala görüşüyorum.