8 Nisan gecesi Melisa'ya bir mektup yazmmış, ona güzel duygularımdan güzel bir lisanla bahsetmiştim. Sabah saatlerinde mektubu ona vererek akşam okumasını rica ettim. Saat 19.55 telefon çaldı. Melisa'ydı arayan heyecanlandım elbette. Ağlıyordu, bir yandan da teşekkür ederim ama iyi olmadı diyordu. Mutluluk gözyaşları değildi bunlar anlaşılan, başka bir şeyler dönüyordu. Noldu, neredesin dememe kalmadan kapattı telefonu. Aceleyle çıkıyordum evden, annem bağırıyordu, ben ise aldırmıyordum... Evlerine doğru yaklaştığımda ise garip şeyler olduğu enikonu anlaşılıyordu.