Polisler dükkana daha yakından bakmak için bizi bırakmış sokak direğindeki lambanın cama yansıyan ışığını ellerini başlarına koyup cama yapışarak kapamışlardı. Bu sırada bizi boş bırakmışlardı. O zamanlar böyle çalma çırpma işi çok yaptığımız için aşırı hızlı koşuyorduk. Sandalyeyi görüp birbirlerine baktıkları gibi biz koşmaya başladık. Dalyan gibilerdi ama biz onlara göre daha hızlı ve çeviktik. Sokak aralarında nefesimiz tükenene kadar koştuk. Polislerin biri bizi peşledi. Diğeri arabaya koştu. öyle ki bazen aramızdaki mesafe 1 metreye kadar düştü korkudan köpek gibi depar atıyorduk peşimizdeki polis bizden önce yoruldu. Arayı açmıştık ama birazdan diğer polisin arabayla önümüze çıkacağını biliyorduk. ilk aradan sağa döndük rotamızda hurda sattığımız firma vardı. Çünkü. O hurdacıda çok büyük içi kartonlarla dolu konteynırlar vardı yolda aynı anda konuşuyorduk konteynerlara saklanalım az daha dayanalım diye. Son gücümüzle anayola çıkmamızla polis arabasının önümüze çıkması bir oldu. Neyse ki hemen yolumuzun üstü aşırı taşlık ve otlarla dolu bi tarlaydı oraya girdiğimizde arabayla giremedi. Amma velakin bu tarladan çıkana kadar otlar ve taşlar bizi tüketti. Tarladan çıktığımızda ilk aradan tekrar sağa dönüp içinde tonlarca karton olan konteynırların birine atladık ve kendimizi nefes alabileceğimiz şekilde konteynırın en dibine kadar soktuk kafamız rahattı bulaöazlar diye düşünüyorduk.