tüm kötü duyguları yazsam hepsinin bin beterini hissetmiştim bu aldığım en büyük yara içten içe
kanayan zamana bırakmaya karar verdim belki pişman olur döner bana diye o gitmişti kendimi alkole
vurdum sokaklarda sızdım hiç eve gitmedim onu hatırlamamak için gerçi hiç aklımdan çıkmıyordu
kafama duvarlar vurdum saatlerce alnımdan süzülen kanlar aldırış etmeden günler birbirini
kovalıyordu duş bile almıyordum hani o sokaklardaki insanlardan bahsetmiştim hepsinden bin
beterdim telefonu fırlattım denize ayakkabılarımı da attım yalın ayak sokaklarda geceleri soğuk
banklarda uyudum intiharın eşiğine gelmiştim ailemin yanına gittim silahı alacaktım babam engel
oldu bana fiske vurmayan adam en büyük dayağı atmıştı bana ağzım yüzüm perişan kendime gelmem
için... hastaneye zütürdüler yaralarım için en büyük yaram kalbimdeydi tedavisi yok ki son bir kez
eylül ile konuşacaktım aradan iki hafta geçmişti yüzüm tanınmayacak haldeydi yarısı pansuman duş
aldım tertemiz giyindim eylülün yanına gideceğim için belki barışır benle gittim konuşmak istemedi
yüzümün halini bile sormadı sadece git dedi işte o an hayat benim düşmanım oldu..