Benim umutlarım da maviydi Ahmet cemilin umutları gibi

Gerçekler siyahtı. Lamianin subay ile nişanlandığı gibi

Ama ben hiç intiharı düşünmedim Ahmet Cemil gibi.

Onunla ayrılmıştık burada.

Çünkü yaşanacak bir hayat vardı.

Ve bu hayatın sonrası da vardı.

Bir de ben günlüklerimi yakmadim. Ahmet cemilin şiirleri gibi

Belki o an yanımda olsalar yakardım

Siz de bu hikayeyi ya hiç ogrenmezdiniz ya da yarım yamalak aklımda kalanları okurdunuz

Biraz daha oturdum ağlamaya devam ettim

Melis aramamıştı

Ayrılmış mıydık biz harbiden?

Bitmiş miydi hikayemiz

Evet diye cevap verdim kendime.

Geri dönüş yolu için bir şekilde kalktım.

Biletimi aldım

Otogara gittim.

Otobüse binerken saat gece yarısını geçiyordu.

Velhasıl kelam

Antalya beni iyi gibmişti...