Hiç bir şey demeden sarildim sıkıca. Sanki amansız bir hastalığa yakalanmış ve son sarılışım gibi. Yüzü gülümsedi. O an bırakıp arkamı dönüp gittim. Onu orada o bankta bıraktım. Istasyondan çıkıp latin katolik kilisesinden sahile limana indim. Amansızca yürüyorum ve hiç birşey düşünmüyordum. Ellerim titriyordu. Bunun ne demek olduğunu biliyordum. Ellerim ellerini yada şarap arıyordu. Girdim bir tekele biricik istedim yok dedi e o zaman cumartesi ver. Yok ne var amk neyse villa dolluca aldım 17-18 lira mi neydi o zaman. Çömdüm bir ağacın altında içiyorum. Ama hızlı hızlı sanki elimden biri kaciracakmis gibi yada eroin krizine giren bir eroinmanın krizin tepe noktasinda eroin bulup heyecanla zehri vücuduna zerk etmesi gibi...
Neyse şişenin büyük kısmını içtim. Telefondan bir müzik açtım. Ne sen leylasin ne ben mecnun. Şarkı biter bitmez şişede kalan son şarabı kafaya dikip şişeyi firlattim. Koşmaya başladım. Nefes nefese tren garina vardım. Seda bıraktığım yerde beni bekliyordu. 1 saattir beni bekliyordu. Ona doğru yürüdüm. Beni görünce kalkıp ters tarafa yürümeye başladı. Iyice hızlandım. Kolundan tutup kendime çektim. Birak diye bağırdı.