Gozlerimde donup kaldi. Dolduğunu görüyordum o gözlerin. Yine yemyeşil olmus, gozlerime bakiyordu. Abartmıyorum yaklaşık 20-25 dakika gözleri gozlerimde öylece kalakaldik. Neden diye fısıldadı sadece titrek ses tonuyla. Biz dedim biz olamayız. Niye dedi yine titriyordu sesi. Gözleri iyice dolmuş ağlamamak için zor tutuyordu kendini. Biz çok farklıyız. Biz zıtlıkların en zıt kutbunda yaşayan ama birbirimize sarılmaya çalışan iki varligiz. Biz aynı rüyayı farkli dunyalarda gördük. Sen gökyüzünün sonu ben denizin dibiyim. Biz olamayız dememek birlikte dakikalarca tuttuğu gözyaşlarını akıttı. Yüzünü tuttum avucumun içiyle. Avuclarima dökülüyordu artık o inci tanesi gözyaşları. Aralıksız hickirarak ağlıyor bense elim yüzünde onu izliyordum. Ağlama dedim. Ben seni çok seviyorum. Ama ayrılmamız lazım. Bu sefer o ellerini yüzüme koydu. Asıl sen ağlama dedi bana. Farkında değilmişim binler. Ağlıyor muşum. Yıllar sonra ilk defa o gün ağladım. Hemde bir kız için. Ben ağlamayı pek beceremem. Yani çok istedim ama aglayamiyordum ışte.