sonuç alamayınca arkadaşlarını buldum
telefon numarasını aldım ve aradım. sakin bir ses tonuyla ama içten içe ses tellerimi titreten
öfkeyle yalanlar tekerlemesi kurarak nerde olduğunu öğrendim. ufak bir mekandı içeri girdim
mimiklerim öfkemi dışarı sunuyordu. içeri girer girmez göz göze geldik ufak bir el hareketi
ile dışarı çağırdım telefonum susmuyordu eylül arıyordu devamlı telefonu kapattım. bin geldi
yanıma tek bir kelime bile etmeden çenesinin altına yumruk attım yere yığıldı beyaz
gömleğinin açık yakasını avuçladım acıma duygum yoktu seri yumruklar atıyordum yüzü
parke taşları ile yumruklarım arasında gidip geliyordu sonra arkamda soğuk bir acı
uyandığımda hastanede yatıyordum elimde ve kafamda sargı bezi ne oldu diye düşünüyorum
binin arkadaşları kafamda şişe kırmış varla yok arası gidip geliyorum o an aklıma eylül geldi.
telefonu açtım mesaj yoğunluğundan telefon kasmıştı . eylülü aradım kaldığım hastaneyi
söyledim. 1 saat geçti eylül geldi bende hastaneden çıkış işlemlerini halletmiştim. eylül
kafamı görünce .ne oldu, kim yaptı ve daha binlerce soru sordu benim hiçbirini cevaplamaya
halim yoktu