Konuşmadan kahveleri içtik. Üşüdün sen gidelim hadi dedim. Çıktık kafeden yürümeye başladık. Şimdi ne olacaktı hiçbir fikrim yoktu. Beni tanımak istiyordu ama nasıl olacaktı bu. Tek tek sorular sorarak mı ne kadar sürede tanıyacaktı kafamda sorular dönüyordu. Yürürken yağmurun titrediğini farkettim. Üşüyor musun dedim. Kafasını salladı. Burnunun ucu kızarmıştı. Yanakları yine pembeydi. Önce atkimi boynuna sardım. xsnafu gerek yok tamam dedi. Sonra kabanimi üzerine sardım. Beni engellemeye çalıştı ama ikna ettim. Sen usuyeceksin şimdi dedi. Bana göre usunecek bir hava yoktu. Bir şey olmaz bana dedim. Üstünde iki kat mont ve atkı olduğu halde usudugunu görebiliyordum. Sonunda yağmurun evine gelmiştik. Kabanimi aldım. Atkıyı verecekken sende kalsın senin daha çok ihtiyacın var dedim gülümseyerek. Buruk bir tebessüm atti. Teşekkür ederim kahve için de hissettiklerin için de dedi. Hislerime keşke başka şekilde karşılık verseydin diye iç geçirdim kendi kendime. Yağmur kapıyı kapatmak üzereyken sol göğsümun üstüne elini koyarak belki de orasının da saflığını anlamak için o kadar zamana ihtiyaç yoktur dedi ve kapıyı kapattı. Sevincim içime sigmiyordu. Nasıl eve gittiğimi bile anlamadım. Ev arkadaşım kapıyı acar açmaz ne oldu lan bu surat ne dedi. Hoşlandı heralde dedim. iyi hadi bakalım dedi yüzünde salakça bir gulumsemeyle. Gece yatarken mesaj attım. Nasıl oldun?