Kahveyi çöpe atarken-uzaktan fırlatmıştım-çöplüğün arka tarafındaki kaldırıma düşmesiyle karton bardağın.
Sinirleniyorum amk kim gidip alcak o bardağı da tekrar çöpe atacak. Zaten üşengeçlikten çöpün yanına kadar gitmeyip fırlattım amk bardağını. Biraz üşengeçlik biraz boşvermişlikle umursamayıp kaldırımdaki bardağı, devam ediyorum yoluma.Bi ses tanıdık bi ses almayacak mısın gerçekten onu yerden diyor.Hay dıbına koyum cidden mi yani?Hep isterken bana bi şeyler desin diyeceğin bu mu cidden. Aradan belki bir belki iki saniye anca geçiyor ama benim zihnimde olaylar on yıl gibi amk. Almalı mıyım o bardağı alırsam eğer rezil mi olurum, almazsam nasıl gözükeceğim yere çöp atan hıyarın birisi mi olacağım. Neden karıştı ki bana, aramızdaki muhabbete nokta koyan da kendisi değil miydi. Dönüyorum alıp bardağı atıyorum çöpe. Yanından geçerken de kısık bir sesle:
-En azından buruşturmadım