Içeri giren hoca erkekti. Hemde tanıyordum amk. Bazen geceleri çalıştığım restauranta gelip iki duble içer yarım porsiyon kebap yarım porsiyon kusbasi yer kalkardi. Ismi ali. Neyse bu girdi içeri beni gördü göz kırptı falan başladık derslere. Dediğim gibi ben kursa sırf seda için geliyordum ama arada tassak geçiyorum espri yapıyorum falan bir şekilde günleri geçiriyorum. Ali hocayla muhabbet falan ilerliyor hem okulda hem restauranta sohbet falan ediyoruz acayip bahşiş bırakıyor * .Neyse bir gün kurstan sonra okulun bahçesinde oturduk sedayla koltukaltima kivranmis basi omzumda kafam gökyüzünün mavisine dalmış duruyorum öyle. Seni çok seviyorum dedi durduk yere. Niye dedim bilmiyorum ama çok seviyorum dedim. Dedimki Yağmuru sevdiğini söylüyorsun ama yağınca şemsiye açıyorsun. Güneşi seviyorsun ama açınca gölgeye kaçıyorsun rüzgarı seviyorsun ama esince pencereni kapatiyorsun. Işte bundan korkuyorum çünkü benide sevdiğini söylüyorsun. (William şekspir'in sözüdür ). Sustu. Yemyeşil gözleriyle gözüme baktı. Aglamıştı belli ki. Uyuşturucu gibiydi gözleri ; gözlerim bağımlısı. Kimsesizlerin nefesiyle ellerini ısıtışı gibiydi gözleri; delilerin sayıkladığı bir anısı. Bırakmayacağım seni dedi. Ne olursa olsun. Kim ne derse dedim sen ne yaparsan yap bırakmayacağım dedi. Sadece sarıldım. Inanip sarıldım sıkıca yek vücud olmak istercesine.