Bide şu aralar böyle biraz değişik triplere girdim gibi. Üstteki entrylerden bi kaç tanesinde bahsetmiştim yakışıklı çocuğumdur falan diye. Şu aralar bu inancım da biraz sarsılmaya başladım sanırım. Ulan kel dazlak adamın teki oldum, suratım sırtım ve göğsüm hatta omuzlarımın başları bile aldığım kemoterapiler yüzünden gibik sokuk sivilcelerle doldu. Hani tamam hiç bi zaman böyle babyface bi çocuk değildim ama şu aralar ekstradan bi kötü gibiyim yani. Bide ben böyleyalnızlığı tercih olarak yaşayan bi adamdım, hani zorunluluktan ötürü pek olmazdı böyle. Mesela üniversitenin ilk 3 senesinde elime gelen her fırsatı sırf sevgilim var diye geri çevirmem falan gibi. Artık istemiyorum bu yalnızlığı, fakat içerisinden de çıkamıyorum. Lan bi kızı keserdim falan bi bakardım bi yerden muhabbetimiz sohbetimiz başlamış falan. Artık eskisi gibi olmuyor sözlük. Galiba önceden ortamım falan ortak oluyodu biraz, oralardan denk geliyordu bi şekilde. Artık o da yok.