08.06.2018

Yazmayalı ne çok oldu. Ne olaylar oldu ne olaylar. Yazmamanın kötü yönü işte aklında her şey kalmıyor. Unutuyor gün geçtikçe insan. Şuan uyumaya çalıştığım sırada çektiğim baş ağrısının bile hayatımda önemli bir yeri var sanırım. Günlük rutin davranışlarımızı bile yapamamaya başladığımız zaman mı değerini anlayacağız? Hep yaptığımız halt değil mi zaten boşver alışığız. Günler boyu hayatımı şarjım kadar yaşıyorken şu günlerde sosyal medyadan uzaklaşmanın sevincini yaşıyorum. Neden bilmiyorum ama yalanlardan uzaklaştıkça daha mutluyuz ve mutlu gibi görünmemize gerek kalmıyor. Aklımda dolaşan binlerce soru, istek ve düşünceler arasından cümleler çıkartıp yazmak beni aşırı zorlasa da nedensiz bir şekilde bana huzur veriyor ve bu yüzden burdayım. Burayı kimsenin okumadığını bilmenin verdiği rahatlıkla geleceğime geçmişten bir parça bırakıyorum. Belki yıllar sonra okuduğum zaman aynı şeyleri hissedip duyguların asla eskimediğini anlayacağım. Zamanın bana kattıklarının farkına daha iyi varacağım. Bugün neler olduğundan bahsetmeyeceğim, başka bir zaman belki. iki aydır yazmamanın verdiği vicdan azabını dindirmek için yazıyorum belki bilinmez. Yalnız buraya bırakmak istediğim bir isim var. Unutma sakın. Yağmur...