haftanın dört günü otobüse binerdim. derse göre değişirdi kimi zaman sabah kimi zaman ise öğlen giderdim okula. okul çok uzak olmadığı için 8 buçuk dersine veya yemek molasına rahat yetişirdim. otobüs kampüsün içinden geçerdi öyle pek yürümezdim fakülteme. okuldaki günüm genelde ders ve yemek molası şeklinde geçerdi kampüse gidip bir şekilde bile çardakta oturmadım. bazı insanlar okulu ailerinden kurtulmak için gitmiş gibiydi. nişanlanmış insanlar vardı. evlenip okulu bırakanlar bile oldu daha birinci sınıftayken. hedefim fakültede birinci olmaktı o sebepten 2 ortalamanın da 3'den aşağıya düşmemesine özen gösterirdim. vize haftasında kafamı boşaltır sadece derse odaklanırdım. finalde ise bazı sınavlara çalışıp bazılarında da daha iyi not almak için bütünlemeye bırakırdım bilerek.

fakat o günden sonra aklımın bir yerinde yerleşmişti selen. otobüsteyken, dersteyken, yemek yerken ne bileyim sürekli aklıma geliyordu hiçbir sebep yokken. hayatım boyunda her şeyi oluruna bırakmıştım. ilkokulu liseyi hep evime yakın okullarda okumuştum. kafamda öyle okumak istediğim bölüm veya çalışmak istediğim bir iş yoktu. önüme çıkan yoldan yürürdüm rahattım.

artık onu yavaş yavaş istiyordum. benim olmalıydı. kocası ondan büyüktü ve bir hayli çirkindi. o selene yakışmıyordu. biz daha uyumlu bir çift olurduk. ben yakışıklıydım o da güzeldi. yaşımız birbirimize yakındı hep okuyup hemde ona bakabilirdim. yazın çalışırdım birikimim vardı geçinip gidebilirdik.