lisansı hafif uzatmış biri olarak tanımadığım insan yoktu bölümde. 10 sınıfta yerim, tanıdığım bildiğim insanlar iyi kötü ortamım vardı. Ne zamanki bu insanlar mezun oldu, ben de yüksek lisans'a doğru ilerledim, kendi sınıfımdakiler de sağa sola ama meslek ama bilmem ne bahanesiyle dağıldı harbiden birdenbire yalnız kaldım. insanın hayattan soğuduğu bir dönem geliyor demek ki. bırak manita yapmayı, bunun için parmağını kıpırdatasım bile yok ki zamanında kızı kıza düşürmüşlüğümüz var. bir gün geçer demekten, ummaktan, bir çıkıp gezmekten, bi filme gidip, hayatın günlük düzeni içinde kavrulmaya çalışmaktan başka oluru yok galiba işin.