Çok parça parça ve saçma sapan yazdığımın farkındayım sözlük, ama napıcaksınız mına koym zaten gibleyen en fazla bi avuç dolusu insan var. Hatta kendimi biraz fazla büyüttüm galiba gözümde, en fazla 3 5 kişi okur şu yazdıklarımı. Onlardan da 2 tanesi deseki ne diyo bu dıbına kodumun evladı diye kaldı geriye 1 bilemedim 2 kişi.

O kalan 1 2 kişiye söylüyorum hocam, seviyorum sizi. Ama burda benim gibi aptal elemanlarla harcamayın vaktinizi, ben 22 yaşındayım büyük ihtimalle benden küçüksünüz, burayı okuyacaksanız zaman geçirmek için okumayın dıbına koyum. Benim gibi yıkık olmamak için okuyun, hayatınızda ki yanlışlıkların farkındasınız, değiştirin hayatınızı, birisi çıkıp da size yaşamak için son 30 günün kaldı derse eğer, "Ulan keşke şunuda yapmış olsaydım" tarzında muhabbetler yapmayacak şekilde yaşayın hayatınızı.

insanı yaptığı şeyler pişman etmiyo genelde, yapmadıkları ediyo. Hani şu kıza açıldım ama kız beni tersledi durumunun sıkıntısı 1 bilemedin 2 gün sürer en fazla, ama şurda bi kız vardı da onunla konuşmadım bile, konuşsaydım ne olurdu acaba'nın pişmanlığı çok daha uzun sürüyor. Kendi kendinize " Acaba sorsaydım ne olurdu ?" diye sorarken buluyorsunuz kendinizi aradan 1 yıl geçmiş olsa bile.

Elif var mesela bizim, sürekli vaktimi geçirdiğim ( günde belki 10 saat mına koym) barista. Kızdan çok hoşlanıyorum beyler, kız öyle çok aşırı güzel aman aman bi kız değil ama çok ilginç bi albenisi var. Aşırı çekici geliyor yani bana. Aslında onnunla çok konuşasım var ama, bi kendime bakıyorum, bir de ona. Ona verebileceğim ne var ki ? Kanserli, önümüzdeki ayı görüp görmeyeceği belli olmayan, duygusal anlamda kırık, yarım bi çocuğum ben artık. Tamam biraz yakışıklıyım falan da, ne kadar sevebilirim ki onu ?

Kendimi bile bu kadar sevebiliyorken ?