işte buna bunu dedim, ardından muhabbete sohbete devam ettik falan. 2 gün sonra yakınlarda deniz kıyısında bi apart tuttum sabaha kadar seviştik. Ama bir şey hissetmedim.

Ayrı olduğumuz 1 ay boyunca o dudakları başkası öptü mü, başkası sardı mı onu benim sardığım gibi falan gibisinden düşünceler de gelmedi aklıma. Sevmiyorum artık galiba. Evet içimde kırılan bir şeyler var, evet üzülüyorum hala, çok nadiren de olsa ağlıyorum ama;

Neden bitti benim 3.5 yıllık ilişkim ?
" Mutlu olman gerekiyor yarakcil canli, ben seni mutlu edemiyorum. " cümlesi yüzünden. E o zaman giberim lan mutlu olucam ben de. Sizce de mantıklı değil mi ?

Ama şöyle bi sıkıntı var, kendinizi 3.5 yıl boyunca her konuda dizginledikten sonra, eskisi gibi özgür olamıyorsunuz. Kızlara nasıl yazılıcağını unutuyosunuz, insanlar hakkımda ne der diye üzülüyosunuz falan. Elimden geldiğince kırmaya çalışıyorum zincirlerimi ama bir yere kadar oluyor o da. Bu yüzden çok kızıyorum kendime. Gözden çıkarabileceğimden fazlasını feda etmişim sözlük.

işte şimdi tekrar girdim sosyal medya ayaklarına, instagramda ki fotoğraf sayısı kızla olanları sildikten sonra 3 e 4 e falan düşmüştü. 1 tane daha ekledim onlara. Güzel fotoğrafım da yok ki amk.
işte Swarmdı falan filan. olm 3.5 yılda çok şey değişmiş ya, önceden naber falan derdik ordan girerdik mevzuya muhabbet sohbet falan başlardı. Şimdi naber diyorum cevap bile atmıyolar. Daha yaratıcı cümleler kurmak lazım anladığım kadarıyla. Anca onlara geri dönüş yapıyolar.

Bide şöyle bi sıkıntı var, Hatunu düşürsem yatağa getirsem bile gibemiyorum ne yazık ki. Bağışıklık sistemin biraz gibik olduğu için, kızın kimseyle olmadığına emin olmam lazımmış çünkü basit bi mantar enfeksiyonu bile ebemi gibebiliyomuş yani. Geçen üniversiteden hatunun birini düşürdüm güç bela. gibemedim amk. Çok koyuyo açtı kız yatırdı mına koyum, ondan sonra oturttum kızı anlattım mevzuyu dedim yavrum böyle böyle ben bunu yapamam diye. Tabi çok ayrıntıya da girmedim ama sonuç olarak gibemedim yani.